Nowotworowe polipy jelita grubego rosną poprzez rozrost nabłonka jelitowego z właściwościami tzw. dysplazji. Imieniem dysplazji oznaczamy nieprawidłowości budowli cel jak również zaburzenia w architektonice nabłonka, oznaczający na przedwczesny sezon transformacji rakowatej. W zależności od nasilenia, dysplazję porcjujemy na wyrozumiałą, przeciętną i żmudną. Do jakości gruczolaków z dysplazją gorzkiego stopnia należymy raka śródnabłonkowego jak również raka śródśluzówkowego – oba nie posiadające adekwatności przerzutowania. Ze aspektu na portret histologiczny, gruczolaki wnętrzności korpulentnego potrafimy podzielić na: – cewkowe, zbudowane z rozgałęzionych cew gruczołowych, zwykle uszypułowane, – kosmkowe, zbudowane z palczastych, zwykle nieuszypułowanych chłopaków, sięgających w głąb blaszki mięśniowej błony śluzowej, – cewkowo-kosmkowe, mające zarówno elementy cewkowe jak i kosmkowe. Mnogość gruczolaków występuje w lewej połowie okrężnicy. Jednakże wraz z wiekiem zaznacza się skłonność do równomiernego podziału gruczolaków w regionalnym jelicie grubym. W niektórych wypadkach występowanie polipów wnętrzności jest uwarunkowane genetycznie. Ma to obszar w rodzinnej polipowatości gruczolakowej, dziedziczonej w sposób autosomalny (niezwiązany z płcią), przeważający. Dolegliwość cechuje się frekwencją w jelicie grubym setek, a nawet tysięcy gruczolaków, najczęściej cewkowych. Z czasami ustępują one odmiany nowotworowej. Zapobiega temu jedynie przedwczesna resekcja wnętrzności. W zestawie wrodzonych płaskich gruczolaków, chociaż błąd genetyczny dotyczy tego samego miejsca na chromosomie, co w wypadku rodzimej polipowatości gruczolakowatej (5q21 – q22), kwota polipów nie przewyższa 100 i pojawiają się one w przyszłym wieku. W niektórych uwarunkowanych genetycznie kolektywach polipowatości zaświadcza się również metamorfozy pozajelitowe. W kolektywie Gardnera są to kostniaki i nowotwory siatek elastycznych, natomiast w zestawie Turcota – nowotwory ośrodkowego ustroju nerwowego. Polipy hiperplastyczne są zwykle okrągłe i nieuszypułowane. Lokalizują się najczęściej w odbytnicy i w esicy, a gęstość ich występowania przyrasta z wiekiem. Makroskopowo są nieodróżnialne od gruczolaków, natomiast różnią się od nich budowlą histologiczną. Poczynione w minionych latach obserwacje zwą, iż polipy te potrafią być źródłem do rozwoju gruczolaków, a nawet raka jelita zażywnego.