Poliuretan czy polimocznik?

Tak Polimocznik, jak i poliuretan stosowane są jako powłoki ochronne o wysokiej odporności na czynniki zewnętrzne. Stosowanie tych substancji jest dość nowe, ale mimo to od kilkudziesięciu lat wciąż coraz bardziej się rozwija. Tworzywa sztuczne powstałe w dwuetapowym procesie poliaddycji diizocyjanianów aromatycznych lub alifatycznych. Pierwszy etap następuje u producenta, który tworzy prepolimer z reaktywnymi grupami izocyjanianowymi. Drugi etap następuje tuż przed użyciem tworzywa i jest nim mieszanie pierwszego produktu z komponentami pomocniczymi.

Różnica między tytułowymi polimerami

Podstawową różnicą między poliuretanami, a polimocznikami jest rodzaj grupy funkcyjnej, która bierze udział w reakcji z izocyjanianami. W poliuretanach jest to -OH , a w polimocznikach -NH2. Wpływa to ogromnie na mechanizm reakcji, który w przypadku polimoczników jest znacznie szybszy. Aromatyczna amina -NH2 jest trzy razy bardziej reaktywna niż alifatyczna -OH. Grupy aminowe reagują też szybciej niż woda we wspomnianej reakcji. Na początku wykorzystywania polimoczniki po wylaniu żelowały się w ciągu około trzech sekund, ale przez lata użytkowania udało się spowolnić ten proces do około piętnastu, dzięki czemu polimocznik stał się bardziej rozlewny i dawał gładszą powierzchnię.

 Sprawdź:  Izolmax - Izolacje, Natrysk polimocznika, Termowizja  

Przykładową różnicą w zachowaniu obu tworzyw sztucznych jest rozlanie substancji na tafli wody – polimocznik nie potrzebuje warstwy spieniającej, aby pokryć wodę szczelną taflą i stwardnieć, tworząc gładką, twardą powłokę. Poliuretan natomiast, przez zawartość -OH nie stworzy szczelnej tafli.

Zalety polimerów

Poliureatan może być, poprzez dodanie różnych komponentów bardziej lub mniej twardy w zależności od celu zastosowania. Może być substytutem gumy – jej doskonalszą wersją. Poliuretan lepszy będzie do produkcji sprzęgieł, podkładek antywibracyjnych i jako wyposażenie zagęszczarek do gruntu.

Zalety polimocznika – jego elastyczność i dużo większa odporność na wilgoć pozwalają na zastosowanie go w kanalizacjach i wodociągach do zabezpieczania rur i studzienek, czy też przy mostach i tunelach, gdzie używany jest do izolacji betonu i stali.